ვეინახები

 

ვაინახი — ჩეჩნებისა და ინგუშების საერთო სახელწოდებაა და ნიშნავს «ჩვენს ხალხს». ამ ეთნონიმით ეს მონათესავე ხალხები თავიანთ თავს ჩრდილოეთ კავკასიის სხვა ეთნოსებისაგან გამოაცალკევებდნენ. ვაინახები ცენტრალური კავკასიის ოდინდელი მკვიდრნი არიან. ჩეჩნების თვითსახელწოდებაა ნოხჩი, ხოლო ინგუშებისა — ღალღაი. ისინი ჩრდილო-კავკასიურ ენათა ოჯახის ნახურ ჯგუფში ერთიანდებიან.

ჯოჰარ დუდაევი

 

 

“ჯოჰარ მუსაევიჩ, რამდენი გენერალი ჰყავთ ჩეჩნებს?
ჯოჰარი გულიანად იცინის.
“ყოევლი ჩეჩენი გენერალია. თუ არ გჯერათ, მიდით ნებისმიერ მათგანთან და უთხარით შენ არ ხარ გენერალიო. აი, მაშინ ნახავთ რაც მოხდება. მე მხოლოდ მილიონ მეერთე გახლავართ.”

ჰასან ბაკაევი: “დურძუკ, ძე ტირეთისი, შვილი კავკასისა”

1.

XVIII საუკუნის ბოლომდე ქართული სამწერლო ტრადიცია ვაინახებს დურძუკებად (ან ძურძუკებად)

ლეილა ალბოგაჩიევა – ერთადერთი ქალი რუსეთიდან, რომელმაც ორჯერ დაიპყრო ევერესტი

 ლეილა ალბოგაჩიევა – ინგუში ალპინისტი, ერთადერთი ქალი სპორტსმენი რუსეთიდან, რომელმაც ორჯერ დალაშქრა

ვაინახური ლეგენდა მგელზე

უხსოვარ დროში ქვეყნიერების შემოქმედმა  უზენაესმა ღმერთმა, დაასახლა იგი ადამიანებით, მხეცებითა და სხვა არსებებით.

“მგელი კანონს არ დაარღვევს – მოკვდება… ხროვის სიძლიერე მგელია, მგლის სიძლიერე კი – მშობლიური ხროვა”

ცხოველები ველური ბუნების კანონებს უფრო მკაცრად იცავენ, ვიდრე ადამიანები –

სიმღერა სტალინზე და 11 წელი ციხეში. 14 წლის ჩეჩენი მალიკა ჩიკუევას ისტორია.

1945 წელი. დეპორტაციის პირობებში აჟღერებული ჰანგები. მალიქა ჩიკუევა.

 გადასახლებული ვაინახებისთვის მუსიკა საკმაოდ მნიშვნელოვანი როლის მატარებელი იყო.

კავკასიელთა სახლი რუსული ჩექმის პირისპირ

ინტერვიუ კაცთან, რომელმაც ზვიად გამსახურდია და ჯოხარ დუდაევი ერთმანეთს გააცნო.

„ზვიადს რომ ეთქვა, დახმარება მინდაო, საქართველოს პოლიტიკური ატლასი ისეთი აღარ იქნებოდა, როგორც დღეს არის“

მოძრაობა “თავისუფალი კავკასია” ჩრდილოეთ კავკასიელ ხალხთა რუსული გენოციდის შესახებ

შესრულდა 73 წელი ჩეჩენი და ინგუში ერის ფიზიკური დეპორტაციიდნ, რომელმაც შუა აზიასა და ყაზახეთში ყოფნის პერიოდში, კრემლის მხრიდან მიზანმიმართული გენოციდის შედეგად მოსახლეობის თითქმის ნახევარი დაკარგა.

იჩქერიის ბრძოლა – ჩეჩნური სულისკვეთების ბრწყინვალე გამარჯვება

(1842 წლის 30 მაისი -3 ივნისი)

 მორიც ვაგნერი: „პირადმა მამაცობამ, რომელიც ამ ბრძოლის უკანასკნელ დღეს მტერმა გამოიჩინა, ომის რუს მონაწილეთა უდიდესი აღიარება ჰპოვა. თვალშესაცემი იყო ჩეჩნების არაჩვეულებრივი გაწაფულობა ხანჯლით ბრძოლის წარმოებაში, ისინი რუსი ჯარისკაცების მიერ ხიშტებით განხორციელებულ დარტყმებს ისე მსუბუქად იგერიებდნენ და თავებს ისეთი სიმძლავრით უპობდნენ, რომ ძალიან რთული იყო მსგავსი რამის კრაზანებივით ტანად მთიელებზე წარმოგედგინა.